Dysplazja stawu łokciowego polega na nieodpowiednim ukształtowaniu powierzchni stawowych na tle nierównomiernego wzrostu kości przedramienia, co w konsekwencji sprzyja rozwojowi kilku jednostek chorobowych (które składają się na dysplazję stawu łokciowego) takich jak: izolowany wyrostek dziobiasty przyśrodkowy kości łokciowej (FMCP), nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy (UAP) oraz osteochondroza kłykcia kości ramiennej (OCD). Schorzenie to dotyczy młodych psów (4-12miesięcy), głównie u ras średnich i dużych, może dotyczyć jednej lub dwóch kończyn. Do objawów należą: kulawizna która wzmaga się po wysiłku lub dłuższym odpoczynku, niechęć do ruchu, sztywny chód, bolesność w trakcie zginania i prostowania stawu, zwiększony obrys stawu.

Diagnozę stawia się po przeprowadzeniu badania ortopedycznego i diagnostyce obrazowej (RTG, TK, MR). Leczenie przede wszystkim chirurgiczne, w niektórych przypadkach możliwe jest leczenie zachowawcze (NLPZ, chondroprotetyki, fizjoterapia [laser, pole magnetyczne, kinezyterapia ]). Fizykoterapia wskazana jest również po
zabiegu chirurgicznym.